Ile sakramentów uznajecie?

Wraz z innymi Kościołami katolickimi przyjmujemy siedem Sakramentów Świętych:
1. Chrzest – udzielany zarówno dorosłym jak i niemowlętom, gładzi skutki grzechu pierworodnego, włącza we wspólnotę Kościoła i czyni nas dziećmi Bożymi,
2. Bierzmowanie – udzielane młodzieży, pieczętuje Duchem Świętym a przez to umacnia wiarę i potwierdza więź z Kościołem,
3. Eucharystię – udzielaną pod postaciami Chleba i Wina, jest uczestnictwem w życiu samego Boga.
4. Pokutę – udzielana w dwóch formach ogólnej i usznej, gładzi grzechy popełnione po Chrzcie i naprowadza na drogę nawrócenia,
5. Kapłaństwo – obecnie udzielane tylko mężczyznom, jest posługą Sakramentów Świętych i Słowa Bożego,
6. Małżeństwo – udziela małżonkom błogosławieństwa i łaski wspólnego pożycia oraz wychowania dzieci w wierze chrześcijańskiej,
7. Namaszczenie Olejem Świętym – udzielane osobom ciężko chorym i umierającym, gładzi grzechy zapomniane, przynosi łaskę uzdrowienia lub dobrej śmierci.

Jak wygląda spowiedź w waszym Kościele?

W Kościele Starokatolickim Mariawitów istnieją dwie formy sakramentu pokuty: uszna i ogólna.
Spowiedź uszna (indywidualna) polega na wyznaniu swoich grzechów przed kapłanem, który naprowadza na drogę wewnętrznej przemiany i udziela rozgrzeszenia. Dzieci i młodzież do lat 18. w celu ukształtowania sumienia powinny korzystać kilka razy do roku z takiej formy sakramentu pokuty. Osoby dorosłe na własne życzenie mogą poprosić kapłana o spowiedź indywidualną. Rolą kapłana nie jest bycie ani sędzią ani oskarżycielem lecz skłonienie penitenta do refleksji nad sobą i do otwarcia się na działanie Bożej łaski.
Spowiedź ogólna przed Chrystusem Panem odbywa się w niedzielę i święta, jako specjalny obrzęd przed Komunią Świętą. Jest szansą aby na wezwanie kapłana wyznać swoje grzechy w myślach Bogu i otrzymać rozgrzeszenie.
O obydwu formach sakramentu pokuty ważny jest żal za grzechy i postanowienie poprawy.

Jak powinniśmy zwracać się do mariawickiego duchownego?

Mariawicki duchowny to kapłan, dlatego zwracając się do niego możemy powiedzieć: „kapłanie”, „bracie kapłanie” bądź po prostu „bracie”. Wyrażeń tych możemy używać zamiennie. Jeśli duchowny jest biskupem używamy zwrotu „bracie biskupie” lub „ojcze biskupie”, pomijając wszelkie tytuły jak np. „ekscelencjo”, „eminencjo” itd.

Jak przywitać się z kapłanem?

Widząc mariawickiego duchownego możemy go pozdrowić słowami: „Niech będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament”, na co on odpowie: „teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.” To pozdrowienie można stosować wobec każdego wiernego. Wyraża ono szczególną cześć, jaką mariawici darzą Pana Jezusa obecnego w Eucharystii.

Dlaczego do mariawickich duchownych zwracamy się „kapłanie” a nie „proszę księdza”?

Słowo ksiądz pochodzi od słowa książę i oznacza panujący nad ludem, zaś kapłan to ten który składa ofiarę. Mariawiccy kapłani nie mają panować nad ludźmi, lecz służyć ludziom i Bogu, składając Ofiarę Mszy Świętej. Ponadto nie ma sakramentu księżostwa lecz jest sakrament kapłaństwa.